Michał Wijata

Powiedziano mi o nim w czasie niedzielnych badań terenowych w 1984 roku. Poszedłem do jego domu. No nie było łatwo – zostałem z domu wyproszony. Pojechałem dalej rozglądać się za muzykantami. Kiedy wracałem pod wieczór drogą koło jego domu, Michał Wijata siedział w rowie w bezpiecznej odległości, żeby go żona nie wypatrzyła. Umówiliśmy się na nagrania za tydzień, ale żeby było w tajemnicy i w sąsiedniej wsi. Te nagrania były świetne! Wijata, uczeń Józefa Fiderka zagrał starodawny, weselny, opoczyński repertuar, taki, jaki grano z basami. Basował mu skrzypek Adam Goska. Michał Wijata był muzykiem drugiej grupy (grał w młodości z harmonią, ale po ożenku przestał chodzić po weselach). Nie miał już skrzypiec, na nagrania musiałem przywieźć skrzypce, basy i bębenek. Kiedy kupiłem kamerę w 1985 roku, były następne nagrania, odwiedziliśmy go jeszcze, ale nas nie pamiętał i gra mu nie szła… I taki paradoks, jego rodzina, która zrobiła wszystko, żebym go nie nagrał, wiele lat po śmierci Wijaty zwróciła się do mnie z prośbą o nagrania. To był jedyny ślad, jaki po sobie zostawił.

Fotografie archiwalne: Archiwum Muzyki Wiejskiej