Kapela Pogórzanie

Pamiętam świetnie kapelę z Jastrzębiej, bo nagrywałam ją dla Polskiego Radia w 1973 – pierwszym roku mojej pracy. To było podczas   Festiwalu zespołów regionalnych w Mielcu, a kapela grała w pierwszym dawnym składzie, z Józefem Górowskim, niezapomnianym prymistą, skrzypkiem obdarzonym talentem, pamięcią, energią i swoistym poczuciem humoru. Kiedy śpiewał, bo nie tyko grał, ale i świetnie śpiewał, przypominał dawne przyśpiewki, oczy mu się śmiały do tekstów nierzadko bardzo wesołych, miłosnych czy lekko erotycznych nawet. Obok niego bracia Jan i Karol Baranowie, na skrzypcach sekundujących i kontrabasie. Czyli kapela smyczkowa, grająca niezwykłe mazurki, z tempem rubato, ozdobnikami, rodem z XIX wieku.

W ślad za tym nagraniem – bo w redakcji byliśmy zafascynowani tą muzyką – do Jastrzębiej pojechał mój radiowy kolega Marian Domański. Poznał tam całą liczną grupę muzykantów i Mieczysława Króla, męża opatrznościowego muzyki ludowej w całym regionie. Kiedy Marian Domański trafił  do Jastrzębiej i do nieodległej Siekierczyny uległ wrażeniu, że czas tam się zatrzymał, jeśli chodzi o muzykę. Wesela odbywały się z towarzyszeniem kapel, w ich wykonaniu brzmiało bardzo dużo, stosownych do okoliczności weselnych, krakowiaków, mazurków, polek, sztajerków. Wówczas już Józef Górowski powoli ustępował miejsca, z racji wieku, młodszemu o całe pokolenie Władysławowi Kuropatwie, który przejął cały odziedziczony po starszym muzykancie repertuar. Marian Domański dokonał tam wielu pięknych, niepowtarzalnych nagrań, które znajdują się obecnie w Archiwum Polskiego Radia w Warszawie.

Kilka lat temu kapela z Jastrzębiej grała na Festiwalu w Kazimierzu, i ku mojej radości zobaczyłam, i usłyszałam kolejne pokolenie muzykantów, grających pod tym samym jastrzębskim szyldem krakowiaki i oberki. W 2014 roku męski zespół śpiewaczy otrzymał główną nagrodę – Basztę na tym Festiwalu. Muzyka w Jastrzębiej trwa więc w naturalnej dawnej postaci!