Śpiewaczki z Gliny

Wieś jakich wiele w Rawskim, mała ulicówka wciśnięta w wyrąbane lasy Spalskie. Słabe ziemie, ale bogate runo leśne. Z tego Glina żyła. I pewnie nie dowiedzielibyśmy się o niej, gdyby nie kapela braci Metów. Przyjechałem do Gliny pierwszy raz  w 1980 roku. Tak wiem, że mam napisać o śpiewaczkach, ale nie zebrałyby się razem zaśpiewać, gdyby nie Kazimierz Meto – genialny skrzypek, jeden z najświetniejszych mistrzów mazurków. Wokół tej kapeli grającej w składzie: Kazimierz Meto skrzypce, Józef Meto basy i Jan Łucka bębenek, zbierały się śpiewaczki: gospodyni Anna Meto, Helena Szczur, Józefa Sobolewska, Rozalia Sobolewska. Za każdym razem, kiedy przyjeżdżałem do Metów przychodziły zaśpiewać. Wieś już zamilkła, ale w nich była wielka potrzeba śpiewu i radości, wynikającej z poczucia wspólnoty.

Oczywiście, tak jak na całym Mazowszu królowały wyrywasy czyli krótkie mazurkowe przyśpiewki, złośliwe i dowcipne. Ale były też ballady historyczne Poszła szlachta na trzy trachta…, żartobliwe Sprzedał Mosiek barana, Dziad amerykański, no i oczywiście miłosne, weselne, dożynkowe i majowe. Cudowne panie ubierały się w swoje nakrochmalone, bajecznie kolorowe stroje. Siadały u Metów przy stole i wyglądały tak ślicznie, że właściwie mogłyby nawet nie śpiewać, a i tak byłbym szczęśliwy. W 2017 roku zmarła ostatnia ze śpiewaczek z Gliny – Anna Meto.

Fotografie archiwalne i z badań terenowych: Archiwum Muzyki Wiejskiej